پنجشنبه، دی ۱۷، ۱۳۸۸

نُستالوژی


باز باران با ترانه
باگوهرهای فراوان
می خورد بر بام خانه
یادم آرد روز باران
گردش یک روز دیرین
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان
کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک
با دو پای کودکانه
می دویدم همچو آهو
می پریدم از سر جو
دور می گشتم ز خانه
می شنیدم از پرنده
از لب باد وزنده
داستانهای نهانی
رازهای زندگانی
برق چون شمشیر بران
پاره می کرد ابرها را
تندر دیوانه غران
مشت می زد ابر ها را
جنگل از باد گریزان
چرخ ها می زد چو دریا
دانه های گرد باران
پهن می گشتند هر جا
سبزه در زیر درختان
رفته رفته گشت دریا
توی این دریای جوشان
جنگل وارونه پیدا
بس گوارا بود باران
وه! چه زیبا بود باران
می شنیدم اندر این گوهر فشانی
رازهای جاودانی
پندهای آسمانی
بشنو از من کودک من
پیش چشم مرد فردا
زندگانی ،خواه تیره
خواه روشن
هست زیبا
هست زیبا
هست زیبا

۹ نظر:

Elmira گفت...

ei la'nat be in nostalozhi manam gereftaram bahash

مهدی گفت...

وایییییی خدایا
یادش به خیر
چه به جا بود

تینا گفت...

چه روزهای خوشی داشتیم
نستالوژی ولی درد بدیه ها یه فکر به حالش بکن نازنین

Mehdi گفت...

yadesh be kheir.rasti Naghmeh ghet'eie :Osole Mio yadet miad ke ba ostad GHarebaghi ejra kardim too jashnvare emsal dobare ejrash mikonim hamash migim jaye to khali

حسین گفت...

با این پست برای لحظه ای فارغ از هیاهو به کودک درون بازگشتم

لیلا گفت...

آخی یادش بخیر

بهزاد گفت...

واقعا یادش بخیر , این ترانه رو همیشه با خودم میخوندم البته چند تا مصرعشو بیشتر یادم نبود

ناشناس گفت...

Salam

In share ziba az kiyeh?

Mamnoon

Qposter گفت...

It is a great pleasure going through your site because I love your every post. That's why I have bookmarked your site to check out new stuff from you. Thanks for sharing ...